Èeská èítanka - Páta - Srbská èítanka -

200.

£u¾icy

©tó¾ sej kraje serbsku pokrutu,
Wostañ Serb, mìj serbsku wutrobu!
H. Zejleà.

Sy mortwa, £u¾ica, ty sotra bìdna?
Zo s³y¹eæ njeje twojoh' h³osa stysk? -
Z króny èìskej' spad³a parla jedna. -
Je znièi³ ju¾ æe Saks za smìch a trysk?
Snad¼ Pru¹ak hordy na tym py¹nym hrodu?
Po³obskich S³awow poslìdni sy skhow,
Sy torhana pøez wìtry d¼iwich dnjow,
Do procha teptana za njeswobodu.
Nì, njejsy mortwa, sotra ty, sy ¾iwa,
Hdy¾ h³ós te¾ s³y¹eæ njej' pøez tøìlbow hru,
A smjeræ pøez njepøeæela tebi kiwa,
A bìda z tlamu ³óji za tobu.
O tøepotaj, hdy¾ knjez so swìta stanje
Twój tyran, kotry¾ ma æe w pazorach,
A za poslìdni dych æi bud¼e strach,
Wón wutupi æi rìè, zo w¹itko spanje.
Twój tyran zhiny ... doruchu kanóny,
Swìt wodychny, d¼e swobody zas dych.
Serb z knjezom doma, zaso pólskej' króny
So swìæi b³y¹æ a puta støasy Èech.
Te¾ tebje, £u¾ica, zas wid¼u stawaæ,
Do swìta wo³a¹: Njecham w kwakli zhniæ!
A swojich wrahow d¼ìæom mloko piæ
Wjac serbskich ¾onow njecham sylna dawaæ?
Tak, derje tak! Sto èakaæ, dóñ¾ so zbud¼i
Rój ryæerjow tych spjacych w Lubinu,
Hdy¾ ¾iwym synam hori lubosæ w hrud¼i,
Èas k rjekam zmìni s³abu m³od¼inu.
A prawo ¾adaj! Poka¾ swìtej lica
A nadrow rany, slìny, b³óto, krew´,
©to¾ æeàpje³a, w¹o sudej prawdy zjew?
Stañ wulka w horju, sylna wjeæeànica!
Ty po swobod¼e wo³a¹, wìc je swjata,
A kak by køik twój pres³y¹eæ móh³ swìt
A dale wostajiæ æe w mocy kata,
Ki¾ z krwì je twojej' zbohatny³ a bìd?
Te¾ tebi dyrbi wìk na¹ sp³od¼iæ zorju,
Æi rany zhojiæ, zniciæ ¾eleza,
Nì, njesmì rìè æi zhyniæ s³owjanska
W tym hroznym nahrabnym w¹onìmskim morju.
Zo wìki pøaha³ wrah æe k swojom' d¼ì³u?
©to wo to? Nad¼ìj smìmy k tró¹tej k³asæ,
Zo k ¾iwjenju te¾ prawo mas a sy³u,
Hdy¾ cy³e wìki njezmjat³a æe pjasæ.
Njech wotroèi, ¹to¾ s³u¾acy rad bywa.
Tu¾ stañ! Du z tobu bratøa wiæe¾ni.
Spìw Zejlerjow' æi na puæ zazynèi,
Duch Hórnikow' æe z po¾ohn'wanjom krywa.

Ant. Klá¹terský, J. Nowak, Z duchom swobody.

zpìt na obsah - Dal¹í: 28. winowca