|
- Páta | - Srbská èítanka | - |
We sonach s³ódkich na poli
Knjez zajac nìhdy spa¹e,
Tu¾ jeho mrowja wubud¼i,
Ki¾ po nim zbìhowa¹e;
Wón na nju njemdrje sakruje
A za to smjeræ ji sud¼e¹e.
"Ach njebud¼ takle surowy,
Tu¾ mrowja poèa prosyæ,
Bud¼ wulcymyslnje zmysleny
Ja d¼ak chcu wìèny nosyæ
We wutrobje a pomjatku
Za twoju sæeøpnu dobrotu.'
"Bì¾," rjekny wuchaè, "puzorna,
Mi hódno njej' æe skazyæ,
Hejz' bud¼e¹ pak mi do lìhwa
Hdy wjacy na mnje ³azyæ,
Dha pak so z tobu sta³o je -
Tón d¼ak - njech jeno wostanje."
We sonach s³ódkich po lìæi
Tam zajac zasy spa¹e,
Tu¾ mrowja jeho wubud¼i
A jachlo powìda¹e:
Æekñ, æekñ! ja wid¼ach ze ¹toma
Po polu khod¼o hajnika."
Knjez Mì¹awka so d¼akuje
A nó¾kuje, ¹to¾ mó¾e,
A ducy sej tak mysle¹e:
©to podawa so ló¾e,
Haè zo tón ma³y zacpity
Je wulkemu te¾ wu¾itny.
H. Zejleà, Zhrom. spisy IV.
zpìt na obsah 
Dal¹í: Syrotka