|
- Páta | - Srbská èítanka | - |
Pøeæelo, ¹to so tak d¼iwnje pra¹e¹:
Kak so mi wjed¼e na cuzej zemi?
Cuze woblièa a cuze zynki,
Cuze pocinki a cuze wa¹nja,
Cuze w¹itko, ach! Ach, w¹itko cuze!
A ja cuzy sam! A kak tu je mi?
Praj, ¹to ¹kowronèk k njebjesam sowjeræi
Praj, ¹to ze zorna pod æmowym hruzlom
Stwjelèko z mocu dobywa so k swìt³u?
©to so mjetel koleba na kwìtcy?
©to so pèo³ka ko¹i z kæenjom s³ódkim?
Praj, ¹to wjeèor ¹wórèi do khowanki
Bruk a ptak ¹to w swojim spìwa hne¾ku'
Kó¾de stworjenje ma swoje d¼ì³o,
A je dokonjeæ sej kó¾de ¾ada,
A swój domèk a statok kó¾de znaje,
Pyta, haji, lubuje a ¹kita -
Hd¼e pak statok mój a moje d¼ì³o? -
Pøeæelo, ty Bohu d¼akuj so, zo
Doma jìsæ a d¼ì³aæ smì¹ a bydliæ
A so wjeseliæ. Wìà! Doma jeno
S³ódka kæe a wonja kwìtka zbo¾a.
Doma jeno wutroba æi zmìrni
So, ta njemìrna a ¾adosæiwa.
©to¾ te¾ kæe a wonja, spìwa zwoni
W cuzbje tebi, zymne tola cuæe
Wostanje, a zrudoba a sylza
Z sobu towaà¹itej so. Hd¼e¾ sta³a
Kolebka, tam doma je a doma
Wostanje z tym zbó¾nym kuz³om swojim.
Moje mysle, moje sony domoj
No¹a mje: We èerstwo¾iwej barbje
Stupaju mi pøed woèi te hona,
Hórki, haje, ³uki, puæe, sæe¾ki,
A te æiche wsy a èiste dwory,
A te lube domy, hd¼e¾ sym syda³,
Khod¼i³, d¼ì³a³, smìwa³ so a spìwa³,
Hd¼e¾ sym ró¾e ¹æipa³, ró¾e sad¼a³...
Èasto w zamyslenju serbske s³owa,
Serbske spìwy s³y¹u, wid¼u lube
Serbske woblièa, kak njewinosæe
Ró¾e na nich ktu, kak lubosæ, swìra
Z wokow swìæi - Potom we wutrobje
Nì¾nje hiba so a d¼iwje ¹umi:
Stysk a lubosæ hrajetaj we trunach,
Wjeso³osæ a zrudoba tak d¼iwne
H³osy w du¹i bud¼itej a tajna
Móc do trunow moje porsty k³ad¼e;
Spìwaæ dyrbju swoje bole, spìwaæ
Swoje wjesela, do s³owow kowaæ
Dyrbju, ¹to¾ a ka¾ so we wutrobje
Hiba zynèo, wichorjo a ¹umjo -
A hdy¾ takle spìwam sej a pìsnju,
Potom serbski duch mje woblìtuje,
Potom z mojich pìsnjow kraj mi serbski
Rosæe a lud serbski z nich mi kiwa
A mje postrowja a mi je, jako
By³ bych doma. Potom wutroba so
zmìruje a w pokojnym so b³y¹æu
Woko zaswìæa. - Hlej, pøeæelo, tak
Poesija bolosæe a rany
Moje hoji z balzamom a z woèow
Sylzy ze rtom ¾elniwym mi ko¹i -
Tu¾ so njerud¼ pøe mnje nimo mìry!
Njesmìd¼ach byæ ¾iwy, jakp chcych, tu¾
Nìtk sym ¾iwy, jako dyrbju; wjele
Wola kruta pøewinje a znjese. -
Hdy¾ pak èitaæ bud¼e¹ moje pìsnje,
Dopomñ so, ¹to tehdom maèa³o a
Wod¼i³o je pjero Æi¹inskemu!
J. Ci¹inski, Formy.
zpìt na obsah 
Dal¹í: Wójna