|
- Páta | - Srbská èítanka | - |
Pøez kraje, pøez morja wìtry wìja,
Pod njebjom so honja mróèele,
®o³my pót sej z d¼iwich èo³ow trìja,
Hdy¾ jim brjohi haæa kroèele ...
Z nohu jako na skok èasy æìrja,
Khwatnje lìta za lìtami du,
Jako ¾o³my, wìtry spì¹ne su.
Do skoka ka¾ napøemo so mìrja
W kwakli d¼ì³a pøez swìt è³owjekowje,
Haè mìr w¹itcy dobìhnu sej w rowje. -
Hwìzdy na njebjesach bo¾e stoja,
Pokoj pro¹a do wutrobow w¹ìch,
K Bohu wabja z bìdy delka, z boja,
Mìrnja wutrobow a rukow spìch.
Èas a puæ a tyæe w¹o ma z Boha,
W nim pak pøemjenjenja nihdy njej'.
K Bohu dowìru a k sebi mìj,
Mojich wótcow zemja pøe' w¹o droha!
S³y¹ d¼ì! Bóh je z nami, Bóh nas wjed¼e,
Wosud nam te¾ z ruku wìènej pøed¼e.
Bóh pak wote w¹ìch sej ¾ada d¼ì³o.
D¼ì³aæ, Serbja, d¼ì³aæ dyrbimy,
Zo by rost³o Serbstwo nam a kæì³o;
A nam skhad¼eæ bud¼a s³ónène dny.
Chcy³ bych Samsonowu móc mìæ w s³owu,
Wìtrow spìch a hrimotanjow h³ós,
Chcy³ bych jìzd¼iæ jako b³yskow wóz,
S³ónènej' pruhi móc mìæ p³omjenjowu,
A bych do d¼ì³a wam z wo³mjom kaza³
A wam woheñ do wutrobow wjaza³!
Do d¼ì³a chcy³ m³odych, starych honiæ,
Zo by by³o zemi serbowskej,
Ka¾ hdy¾ rano wid¼u rosu roniæ
So a brózdu de¹æik srìbaæ sej,
Zo by narod kæì³ a dawa³ p³ody,
Ka¾ hdy¾ kæìnja z pupkow tlóèa so
A so wi¹nje w ha³'zach na pøemo
Rozsyduja horjekach a spody.
Do d¼ì³a hahoj, wy serbske sy³y!
W d¼ìle ka¾ mu¾ jedyn lud bud¼ cy³y!
Woheñ, njebjesa mi lijæe do rta,
Zo bych woheñ do was, Serbja, la³,
Hd¼e¾ je køæiznow radosæ Bóh wam da³,
Hd¼e¼ so staja na kwas bant a borta.
A te¾ nowy stotk nam bud¼e strowiæ
Serbske wutroby a serbsku rìè,
Bud¼e z bo¾im s³óncom krajik hrìæ
Nam a z m³odej mocu narod nowiæ -
Haj, stój w ¾o³mach èasow, ludo ma³y,
Jako twoje hory, twoie ska³y!
J. Æi¹inski, Z wotmachom.
Dal¹í: