|
- Páta | - Srbská èítanka | - |
W èasu poslìdnjeje wójny pøiæahnychu jónu kozakojo do wsy Wuric njedaloko Budy¹ina. ©tó njeby tych zna³, pak hi¹æe ze samsneho wid¼enja, pak z powìdanjow nana abo maæerje? ©to njeby wìd¼a³, zo bìchu pøeklepani pacholjo na wìtrospì¹nych kónikach, hewak pak dobri lud¼o, wustojni pøede w¹im na to, njepøeæela w stajnym njepokoju, w nocy a wodnjo w stra¹e a njemìrje zd¼er¾eæ. - Èile lud¼ièkojo pøijìchachu we wjeso³ej èrjód¼iècy. We wsy pak bì¹e ¾iwnosæeø z mjenom Mikela. Te¾ jemu bìchu nìkotrych tych njelubych hosæi pøipowìd¼ili. Tola zo by so jich do èasa zminy³, ¹to ta mudra h³owièka wobzamkny a sèini? Jeho khì¾ku, w blizkosæi h³ubokeho puæa a lipoweho keøka, wobdawa¹e dwórèka tónle zasy murja z wrótkami. Na¹ Mikela zezamka, prjedy haè wojacy do wsy pøiæahnychu, khì¾ne durje, zawrì wrótka a poda so khwatajcy do brìzoweho hajka na hórcy pola susodneje wjeski. Wot tam zhladowa¹e nìtk na swój statok dele. Mjez tym bìchu kozakojo do wsy zaæahnyli. Dwaj z nich stupi¹taj k Mikelowej khì¾i, zo by¹taj tam hospodu bra³oj. Jako pak bìchu tam wrótka zawrìne, pøelìze prìni wot druheho pozbìhnjeny murièku, bì w dwórèku a sæahny druheho horje, abo pu¹æi jeho wrótka wotewriw¹i te¾ nutø. Tak bì¹taj w dwórèku. Ale kak dale. Khì¾ne durje so te¾ njewotewrichu. Nièo wo to, wìd¼e¹taj sebi pomhaæ, Hlej, jstwine wokno mìje¹e kukaèk abo suwack wulki dosæ. Tón bu wotsunjeny a jedyn pozbìhny druheho, kotry¾ nìtko z woknom nutø lìze¹e a pomha¹e jemu. Pøi tym s³y¹ach z mojeho keøka za lipu, w kotrym¾ skhowany pøihladowach, tamnoho po³ nutøka naivnje te s³owèka prajiæ: "Hósæ lìze, hósæ lìze!" - Nutø zalìz¹i wotewri durje a pu¹æi towaø¹a nutø. Tak bì¹taj w hospod¼e. Mikela bì nazdala khwilku pøihladowa³. "Tola Bohu skor¾eno, ¹to so to èini," - - nadobo wuhlada, zo so doma z wuhenjom kuriæ poèa.
Tu¾ nastaji so ruèe na nohi a khwata¹e domoj. Tu do jstwy stupiw¹i wid¼e¹e brodateju hosæow wojakow, kotraj¾ za blidom sed¼o z mlócnika, po kotry¾ bì¹taj sebi w pincy poby³oj, mloko ¹lapa¹taj; w kachlach pak warje¹taj dal¹u jìd¼. A kajkaj to dobroæiwaj a zdwórliwaj hosæej?! - pøeto¾ lìdma bì Mikela do jstwy zastupi³, pro¹e¹taj jeho, zo by so pøisydny³ a sobu jìd³. - Tak bì¹e Mikela zwólny - njezwólny wojakow do hospody dosta³ a ¹to chcy¹e, haè za njelubu hru pøeæelne woblièo ciniæ!
H. F. Wjela, Hórnikowa Èitanka.
Dal¹í: