|
- Páta | - Srbská čítanka | - |
Je serbska rěč kaž lyry slěbrozwuki,
kiž hiba porsćik zefyra;
kaž truny, kotrež přez hajnišća, łuki
najmilše zynki zaklinča,
zo kwětka tež směwa
so wjesele, spěwa
a klinči haj a dom.
Njej' serbšćina kaž wětry šepotace
a w hał'zach mócne šumjenje?
Njej' w studničcy to žórło pluskotace
we sćinje ćiche zynčenje? Ha], khwalimy miłu tu mócnu a žiwu sej serbsku swoju rěč!
A praj, hač nješuči kaž žołmy wodow,
kiž wichor wala wějacy?
Kaž hrimot, mróčelow to połny škodow,
hdyž njemdri z błyskom zatrašny?
Haj, hrožace słowa
ze žołmjacoh' doła
to potom zynki su.
Sy słyšał hdy ty lubozniše spěwy,
hač sołobika, škowrončka?
Sy posł'chał, na jězoru kołp´ hdyž běły
swój spěw we smjerći zanoša?
Tak klinči kaž žana
tež rěč naša rjana;
duž najlubša nam budź!
Jan Ćěsla, Hórnikowa Čitanka.
Další: