|
- Páta | - Srbská èítanka | - |
W starodawnych casach p¶i¼e raz mjadw´e¼aà z mjadw´e¼om na wjacor do Kózlikojc m³yna a wósta tam p¶ez noc, dokula¾ m³ynik bì¹o jogo stary znaty. Zwìàe bì¹o do t³ukaàñe zawrìte. Na zajt¹o p¶ilìze wódny mu¾ do t³ukaàñe a k¶asa¹o hogeñ, aby seb´e snìdañe zwari³; togodla bì¹o seb´e brodatu karpu a nìkotare ¹æipe³y sobu p¶iñas³. Mjadw´e¼a hubu¼i swìt³o. Cuja¹o a glìda¹o, co to by by³o. Zaprìdka se ñewìàa¹o, ale naslìdku p¶ilìze k hogñu, ¼o¾ wódny mu¾ w kótle z jag³oweju mì¹awku swójo snidañe mì¹a¹o a hobra¶a¹o. Gdy¾ bìchu dosæ waàone, hu¶ìgnu nyks (wódny mu¾) karpu a zachopi ju kusa¶. Mjadw´e¼ to wi¼ecy tyknu te¾ pazory do kótlika a hu¶ìgnu seb´e ¹æip´e³a. Nìto akle hupytnu jogo wódny mu¾, pózwignu mì¹awku a àaknu: "Kac, abo ¶i dam plac!" To pak jogo ñewotegna; wón seb´e hy¹æi raz rybu hu¶ìgnu. Zasej jomu wódny mu¾ rowno tak groza¹o, ale pódermo; dokula¾ lìbda bì¹o mjadw´e¼ ¹æip´e³a pó¾rì³, hustrì ju¾o zasej pazoru. Ale nìto jogo wódny mu¾ z ³opatku k¹u¶e p¶epraska. Ale chej! Lìbda jogo klapnu, hobojmì jogo rozgniwane zwìàe tak k¹u¶e, a¾ wón z bólosæu zak¶ika a tak d³ujko wó³a¹o, a¾ m³ynik a jogo gósæ to s³y¹a¹tej a mjadw´e¼a wótegna¹tej. Wódny mu¾ pak chwatajcy do wódy zlìze.
M³ynik bì¹o ju¾o dawno na to w¹o zaby³, ako p¶ichodne lìto na Mariju naraz zas³y¹a wó³a¶: "Luby m³yniko, ma¹ ga hy¹æi tu groznu kócku?" - "To se wì," wótgroni m³ynik, "a mam hysæi styri m³ode wót ñeje, kótare¾ su ¼ew´e¶ raz gór¹e ñe¾li ta stara." - "Ga pótom bo¾em´e!" ¼a¹o wódny mu¾yk a ñebu ¾edñe wìcej we m³yne wi¼ony.
Z Kulowskich stron, ©w´elowa Cytanka za serbske ¼i¹i.
zpìt na obsah 
Dal¹í: Noc